Ελληνική Επανάσταση.Ήρωες του 1821

Σήμερα η μέρα ήταν αφιερωμένη στους ήρωες της ελληνικής επανάστασης.
Διαβάσαμε το βιβλίο "τα ελληνάκια"και εντύπωση μας έκαναν
τα ρούχα που φορούσαν εκείνη την εποχή.

Ζωγραφίσαμε,κόψαμε και κολλήσαμε αγαπημένους μας ήρωες
και κάναμε καδράκια.

κόψαμε τσαρούχια

και στο τέλος γίναμε κι εμείς ήρωες!!!΄
Σε ρολό από χαρτί,κολλήσαμε τις φωτογραφίες μας,χαρτί Α4
χρωματιστό και φτιάξαμε τα ρούχα των ηρώων εκείνης
της εποχής.

Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που στόλισαν τις ποδιές τους τα κορίτσια!!!!!

Να τος και ο τσολιάς μας!!!!

Μας άρεσε πολύ αυτή η εργασία!!!

Ενδοσχολική βία και Εκφοβισμός

Μεταξύ των πολλών προγραμμάτων που τρέχουν αυτό τον καιρό
 στο σχολείο μας,την προηγούμενη εβδομάδα ασχοληθήκαμε
με την ενδοσχολική βία.
Στο πρόγραμμά μας Βήματα για τη ζωή  στο 21ο και 22ο
μάθημα,μιλήσαμε για τους φόβους μας και την εσωστρέφεια,καθώς και για
μυστικά που έχουμε από ανθρώπους που μας αγαπούν.
Επειδή,λοιπόν έγιναν πολλές αναφορές για συμπεριφορές παιδιών που
μας πειράζουν και μας ενοχλούν,ασχοληθήκαμε με το γνωστο bulling,
'ενα σημαντικό πλέον κοινωνικό πρόβλημα και χρέος όλων των εκπαιδευτικών
είναι η ενημέρωση και η προστασία των παιδιών,ξεκινώντας από το
νηπιαγωγείο!!!
Αρχικά καταγράψαμε πότε φοβόμαστε και πότε νιώθουμε ασφαλείς.

Για να συνδυάσουμε και το άλλο μας πρόγραμμα "Οι Φίλοι μας τα ζώα"
διαβάσαμε ένα παραμύθι για τη βία στο σχολείο με ήρωες τα ζώα.
Διαπιστώσαμε,λοιπόν,πως οι φοβίες και οι ανησυχίες της Μόνα
 έμοιαζαν με τις δικές μας.Να σημειώσω εδώ,ότι στη συζήτηση μας
συμμετείχαν και τα παιδιά του δημοτικού,τα οποία προσκαλέσαμε
στην τάξη μας!!!

Σε χαρτί του μέτρου,τα παιδιά ζωγράφισαν την Μόνα.

Την τοποθετήσαμε στο κέντρο ενός κύκλου και είπαμε από
την αρχή το παραμύθι,προφορικά,δίνοντας έμφαση στα συναισθήματα
της Μόνα

Κάθε φορά που εκφοβίζονταν,τσαλάκωνα και τη Μόνα!!!!
Η αντίδραση των παιδιών δεν περιγράφεται....
αφενός γιατί έκαναν κόπο να τη φτιάξουν,αλλά διαπίστωσαν
και στην πράξη πως νιώθει κάποιος όταν δέχεται εκφοβισμό!!!!

Όταν την ανοίξαμε,διαπιστώσαμε πως δεν ήταν όπως την αρχή.
Οι λέξεις και πράξεις των συμμαθητών της,την είχαν πληγώσει
 και πάντα θα μείνουν στην καρδιά της.

Στη συνέχεια συζητήσαμε τι μπορούμε να κάνουμε όταν συνειδητοποιήσουμε
ότι πληγώσαμε ένα φίλο μας ή πληγώθηκε από κάποιον άλλο.
Πήραμε  τις γλυκές λεξούλες και τις τοποθετήσαμε
στη Μόνα για να νιώσει καλύτερα.

Τα νήπια με τη βοήθεια των παιδιων του δημοτικού
έγραψαν τις λέξεις και τις κόλλησαν πάνω στη Μόνα και κάναμε και αναφορά
στη λαική παροιμία "η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει"
Αφού λοιπόν διαπιστώσαμε  τη δύναμη που έχουν οι λέξεις
και πως μπορούν να μας πληγώσουν,δώσαμε υπόσχεση ότι
 από εδώ και πέρα θα προσέχουμε, έκτος από τη συμπεριφορά μας
και τα λόγια μας!!!!

Βλέποντας την αφίσα,με όλα όσα μάθαμε και συζητήσαμε,
καταλήξαμε κι εμείς στο ίδιο συμπέρασμα.
Ναι ...στο φίλο
όχι... στο ξύλο!!!

Και ότι μαθαίνουμε δεν μένει στη θεωρία.
αλλά γίνεται και στην πράξη!!!

Με βιντεάκια που είχαμε δει για την σχολική βία

και έχοντας στο μυαλό μου την υπέροχη ανάρτηση της Pitsina,
που οφείλω να ομολογήσω πως οι αναρτήσεις της πάντα με συγκινούν
φτιάξαμε κι εμείς μια αφίσα,που άρεσε πολύ και στα παιδιά!!!!
Ευχαριστώ Ελένη!!!!!!!!!!!

Για να θυμόμαστε.λοιπόν πως νιώθει το παιδί,όταν δέχεται τη βία
και πως νιώθει όταν έχει φίλους!!!
Φυσικά και γράψαμε το συνθημά μας
'"όλοι μαζί,όλοι μαζί
είμαστε πάντα πιο δυνατοι"
Καταλήγοντας στο συμπερασμά μας
"ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ...ΝΑΙ ΣΤΗ ΦΙΛΙΑ"
ακούσαμε κι ένα υπέροχο τραγούδι
"Χέρια σαν κι αυτά " των Locomodo.
Ενα από τα ωραιότερα μαθήματα, με πολλά μυνήματα
και συμπεράματα για τα παιδιά,πως πάνω από όλα πρέπει
να είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας και να βοηθάμε τους άλλους
όποτε μας χρειάζονται!!!!!!!!

Μάρτης είναι,νάζια κάνει...

Σήμερα μιλήσαμε για το Μάρτιο,ο πρώτος
μήνας της Άνοιξης και διαβάσαμε την ιστορία
"το σπίτι του Μάρτη"
από το βιβλίο της Λότη Πέτροβιτς-Ανδροτσοπούλου.

Τα παιδιά ζωγράφισαν ότι τους εντυπωσίασε από την ιστορία.

Με τα αγαπημένα μας καπάκια,κάναμε σύνθεση λέξεων.

Τα ονόματα των ηρώων της ιστορίας.

Μάθαμε την παροιμία
"Μάρτης είναι,νάζια κάνει...
Πότε κλαίει...
Πότε γελάει...

και με όλα όσα μάθαμε από την ιστορία
αποδώσαμε την παροιμία σε μία ομαδική εργασία.
Τα παιδιά ζωγράφισαν τα δύο σπίτια του Μάρτη...
το σπίτι του μπάμπα του,που είναι το Κρύο και
της μαμάς του της Άνοιξης.

Έγραψαν την παροιμία..

Ζωγράφισαν το Μάρτιο λυπημένο και χαρούμενο

έτοιμη η ομαδική μας.

Βάλαμε κι ένα βελάκι και κάθε μέρα ανάλογα με τον καιρό
θα ξέρουμε ποιόν από τους δύο του γονείς
επισκέφτηκε ο Μάρτιος.

Σήμερα βρισκόταν στο σπίτι του μπαμπά του....
Ελπίζουμε απο εδω και πέρα να επισκέπτεται μόνο τη μαμά του
για να χαρούμε την άνοιξη!!!!!

Η κυρά Σαρακοστή

Έχοντας μιλήσει για το έθιμο και τη διατροφή της σαρακοστής,
έφτιαξα μια μεγάλη σαρακοστη,στο ύψος των παιδιών.Την είχα δει
περιοδικό Παράθυρο και είναι απο τις αγαπημένες μου.
Η αλήθεια είναι ότι άρεσε και στα παιδιά πάρα πολύ,επειδή ειναι
πολύ μεγάλη.Κολλήσαμε στα πουγκάκια τα φαγητα που τρώμε και κάθε
Παρασκευή ΄θα αφαιρούμε ένα πουγκάκι και θα το βάζουμε στην τσεπούλα
που έχει στην ποδιά της.

Πήραμε τα τρόφιμα απο το κουζινάκι μας και διαχωρίσαμε τα φαγητά
 που τρώμε  κατα τη διάρκεια της Σαρακοστής.

Παρατηρήσαμε  τον πίνακα ζωγραφικής του Σπύρου Βασιλείου
"το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας"

και στη συνέχεια σε ένα τραπεζάκι,
φτιαγμένο από κουτι και ρολά από χαρτί υγείας
τοποθετήσαμε τα φαγητά που τρώμε την περίοδο αυτή.

Μάθαμε και το ποιηματάκι
Την κυρά Σαρακοστή
που΄ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν
με αλεύρι και νερό
Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό
και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν ένα τη βδομάδα
μέχρι να ρθει η Πασχαλιά

Στο τέλος φτιάξαμε και τις ατομικές μας Σαρακοστές

και το κάθε παιδί την πήρε στο σπίτι του.