Ενδοσχολική βία και Εκφοβισμός

Μεταξύ των πολλών προγραμμάτων που τρέχουν αυτό τον καιρό
 στο σχολείο μας,την προηγούμενη εβδομάδα ασχοληθήκαμε
με την ενδοσχολική βία.
Στο πρόγραμμά μας Βήματα για τη ζωή  στο 21ο και 22ο
μάθημα,μιλήσαμε για τους φόβους μας και την εσωστρέφεια,καθώς και για
μυστικά που έχουμε από ανθρώπους που μας αγαπούν.
Επειδή,λοιπόν έγιναν πολλές αναφορές για συμπεριφορές παιδιών που
μας πειράζουν και μας ενοχλούν,ασχοληθήκαμε με το γνωστο bulling,
'ενα σημαντικό πλέον κοινωνικό πρόβλημα και χρέος όλων των εκπαιδευτικών
είναι η ενημέρωση και η προστασία των παιδιών,ξεκινώντας από το
νηπιαγωγείο!!!
Αρχικά καταγράψαμε πότε φοβόμαστε και πότε νιώθουμε ασφαλείς.

Για να συνδυάσουμε και το άλλο μας πρόγραμμα "Οι Φίλοι μας τα ζώα"
διαβάσαμε ένα παραμύθι για τη βία στο σχολείο με ήρωες τα ζώα.
Διαπιστώσαμε,λοιπόν,πως οι φοβίες και οι ανησυχίες της Μόνα
 έμοιαζαν με τις δικές μας.Να σημειώσω εδώ,ότι στη συζήτηση μας
συμμετείχαν και τα παιδιά του δημοτικού,τα οποία προσκαλέσαμε
στην τάξη μας!!!

Σε χαρτί του μέτρου,τα παιδιά ζωγράφισαν την Μόνα.

Την τοποθετήσαμε στο κέντρο ενός κύκλου και είπαμε από
την αρχή το παραμύθι,προφορικά,δίνοντας έμφαση στα συναισθήματα
της Μόνα

Κάθε φορά που εκφοβίζονταν,τσαλάκωνα και τη Μόνα!!!!
Η αντίδραση των παιδιών δεν περιγράφεται....
αφενός γιατί έκαναν κόπο να τη φτιάξουν,αλλά διαπίστωσαν
και στην πράξη πως νιώθει κάποιος όταν δέχεται εκφοβισμό!!!!

Όταν την ανοίξαμε,διαπιστώσαμε πως δεν ήταν όπως την αρχή.
Οι λέξεις και πράξεις των συμμαθητών της,την είχαν πληγώσει
 και πάντα θα μείνουν στην καρδιά της.

Στη συνέχεια συζητήσαμε τι μπορούμε να κάνουμε όταν συνειδητοποιήσουμε
ότι πληγώσαμε ένα φίλο μας ή πληγώθηκε από κάποιον άλλο.
Πήραμε  τις γλυκές λεξούλες και τις τοποθετήσαμε
στη Μόνα για να νιώσει καλύτερα.

Τα νήπια με τη βοήθεια των παιδιων του δημοτικού
έγραψαν τις λέξεις και τις κόλλησαν πάνω στη Μόνα και κάναμε και αναφορά
στη λαική παροιμία "η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει"
Αφού λοιπόν διαπιστώσαμε  τη δύναμη που έχουν οι λέξεις
και πως μπορούν να μας πληγώσουν,δώσαμε υπόσχεση ότι
 από εδώ και πέρα θα προσέχουμε, έκτος από τη συμπεριφορά μας
και τα λόγια μας!!!!

Βλέποντας την αφίσα,με όλα όσα μάθαμε και συζητήσαμε,
καταλήξαμε κι εμείς στο ίδιο συμπέρασμα.
Ναι ...στο φίλο
όχι... στο ξύλο!!!

Και ότι μαθαίνουμε δεν μένει στη θεωρία.
αλλά γίνεται και στην πράξη!!!

Με βιντεάκια που είχαμε δει για την σχολική βία

και έχοντας στο μυαλό μου την υπέροχη ανάρτηση της Pitsina,
που οφείλω να ομολογήσω πως οι αναρτήσεις της πάντα με συγκινούν
φτιάξαμε κι εμείς μια αφίσα,που άρεσε πολύ και στα παιδιά!!!!
Ευχαριστώ Ελένη!!!!!!!!!!!

Για να θυμόμαστε.λοιπόν πως νιώθει το παιδί,όταν δέχεται τη βία
και πως νιώθει όταν έχει φίλους!!!
Φυσικά και γράψαμε το συνθημά μας
'"όλοι μαζί,όλοι μαζί
είμαστε πάντα πιο δυνατοι"
Καταλήγοντας στο συμπερασμά μας
"ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ...ΝΑΙ ΣΤΗ ΦΙΛΙΑ"
ακούσαμε κι ένα υπέροχο τραγούδι
"Χέρια σαν κι αυτά " των Locomodo.
Ενα από τα ωραιότερα μαθήματα, με πολλά μυνήματα
και συμπεράματα για τα παιδιά,πως πάνω από όλα πρέπει
να είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας και να βοηθάμε τους άλλους
όποτε μας χρειάζονται!!!!!!!!